8. „Za każdym razem gdy idziemy po plaży jakiś pradawny popęd nawiedza nas i zmusza do zrzucenia butów i odzieży, do broczenia pośród wodorostów i wyblakłych kawałów drewna, do bycia niczym powracający z długotrwałej wojny uchodźcy, stęsknieni za ojczyzną.” Loren Eiseley

Zew morza, kontrast między życiem na lądzie i na morzu, między domem a nieznanym, to nuty często rozbrzmiewane w melodiach poezji morskiej, jak w często recytowanej tęsknocie Johna Masefielda w tych dobrze znanych słowach z „Morskiej gorączki”. (1902):

Śpi z nim jak pierw­sza z brze­gu, je­dy­na na świe­cie. Uro­dzi mu czwo­ro dzie­ci, żadvertisement­nych dzie­ci, jed­no. Na­iw­na, ale naj­le­piej do­ra­dzi. Sła­ba, ale udźwi­gnie. Nie ma gło­wy na kar­ku, to bę­dzie ją mia­ła. Czy­ta Ja­sper­sa … Przeczytaj wiersz

eleven. „Sam dla siebie jestem tylko chłopcem bawiącym się na brzegu morza i cieszącym się, gdy od czasu do czasu znajdę kamyk gładszy od innych lub muszlę ładniejszą od pozostałych, podczas gdy wielki ocean prawdy leży przede mną nieodkryty.” – Isaac Newton

62. „Modlę się by być jak ocean, z jego łagodnymi prądami, może czasem falami. Pragnę jego stałości raczej niż wznoszenia się i opadania.” – Drew Barrymore

Morze go nie przerażało ale fascynowało a jego literackie hiperbole zamieniały wodę w odrębny i potężny w swych tajemniczych zamiarach świat. Opętany morskim szeptem położył podwaliny pod romantyczną wizję Latającego Holendra. Miał zdolność do przekładania języka fal na ludzką mowę, w zasadzie to właśnie on powinien uchodzić za wynalazcę morza w niemieckiej literaturze. Już po raz drugi sięgnąłem po wiersze Heinego i wiem, że poetyckie spotkania z jego twórczością mogą być dobrą namiastką dla ludzi spragnionych rozmów z rzeczywistym morzem.

przez Przyjdę do ciebie w północ ciemną, z nowiem… Drogę przez półmrok wskaże mi tęsknota… A ty, choć o swym przyjściu nie powiem, Wyjdziesz i sama otworzysz mi wrota.

Tam dziewczyny cygara na udach tak skręcają, że w chłopach krew wrze, Tam dziewczyny cygara na udach tak skręcają, że w chłopach krew wrze,   Już żegnamy deszczowy Liverpool, w beczkach skocznie się przelewa rum, jak szczęśliwie wrócimy tu z rejsu, to na Kubie będzie bejbi bum..   Płyńmy chłopcy w tą stronę, gdzie Kuba, nasz kapitan dobrze wie gdzie. Tam dziewczyny cygara na udach tak skręcają, że w chłopach krew wrze, Tam dziewczyny cygara na udach tak skręcają, że w chłopach krew wrze,  

Nie tylko on jednak doznawał wzmożenia intensywności odczuwania, kiedy tak marzył, spoglądając na wodny przestwór. Przecież to właśnie w jego poezji słońce zawarło z morzem małżeństwo. Co prawda połączył ich rozsądek, ale taki jest już los królewskich rodzin. Przy wtórze śpiewu Okeanid może być tak naprawdę wszystko jedno, odkryte przez zmysły piękno pozostaje władcą ludzkiej duszy. Wtedy nic, poza subtelnymi emocjami nie ma dostępu do miłujących lirykę rozpalonych głów.

Jako młody człowiek wykonywał wiele prac dorywczych, z których jeden był marynarzem, co zaprowadziło go do Afryki i Europy. Być może ta wiedza o oceanie podpowiedziała temu wierszowi z jego zbioru „The Weary Blues”, wydanego w 1926 roku.

W swoich utworach i korespondujących z nimi „wypowiedziach” współautorzy tego tomu (wśród nich także ci uważani piękny wiersz o morzu za marynistów) dokumentują zaskakującą prawdę – poeta nie pisze na temat morza, ale morzem na temat siebie i swojego indywidualnego świata.

Zawiera elementy morskie, ale koncentruje się na nim i na innej osobie („Twoje oczy i moje oczy, Twoje ręce i moje ręce”…). Porozmawiaj o miłości i wspomnij o plażach o świcie jako romantycznych.

twenty five. „Prawdziwy pokój boży zaczyna się o tysiąc mil od najbliższego lądu” – Joseph Conrad

Jej wiersz "Góry" podkreśla wyraziście ich realne niebezpieczeństwo: "jak garść li­ści spa­da­ją z nich naj­lep­si, naj­pierw­si turyści...". W utworze "W górach" Krzysztof Kamil Baczyński opisuje Boga przechadzającego się pośród hal: "widzę gdy czasem chodzi po halach Bóg - poeta zielonego lasu".